“Waar moet dat heen, hoe zal dat gaan, waar komt die rotzooi toch vandaan” zong IJf Blokker onder zijn pseudoniem Barend Servet al in 1973. “Wat moeten wij met ons bestaan, de wereld is nog niet vergaan”. Een opvallend lied van de hand van Wim T. Schippers en goed passend in een tijd waarin de aandacht voor leefkwaliteit en het milieu nog lang niet zo vanzelfsprekend was als nu. Als ik de strekking van het lied vertaal naar het nu komen me twee lijnen voor de geest: ambitie en duurzaamheid. Over die ambitie wil ik in deze blog ingaan; de duurzaamheid beschrijf ik over twee weken. Beide zijn elementen in de missie van Beyond Now.
Nog even terug naar Barend Servet. Hij bezingt het gemak waarmee wij onze wereld geweld aandoen. We zien het nog steeds om ons heen. Nog te vaak kopen we goedkope dan kwaliteitsproducten zelfs al weten we dat deze goedkope producten slechts een korte levensduur hebben. Nog te vaak omringen we ons met veel zooi dan dat we kiezen voor een kwalitatief betere selectie. Liever vegeteren we in onze comfortzone dan dat we nieuwe uitdagingen opzoeken. Hè? “Pollens!”
Ik heb de laatste jaren een zekere allergie opgebouwd voor het woord ‘geschikt’ waar het gaat om woningaanbod in het algemeen en aanbod voor senioren in het bijzonder. Niet dat ik niet vind dat een woning niet minimaal geschikt moet zijn, maar het voelt telkens weer zo gemakzuchtig. Het woord geschikt is zo in ons taalgebruik ingeslopen dat we er ook naar zijn gaan handelen. Ik stel voor dat we dan ook stoppen met het gebruiken van het woord geschikt als er een beter alternatief tegenover kan staan: aantrekkelijk. Waar geschikt gaat over aanbodgericht denken, een zo minimaal mogelijke prestatie, sterke sturing en het kleinhouden van mensen gaat aantrekkelijk over verleiding, participatie, governance en ambitie. Dus aantrekkelijk, onafhankelijk van huizenprijzen of de mate van een zorgvraag. Altijd. Doet u mee in het afschaffen van de houding rond ‘geschikt’?
Onze samenleving vraagt, smeekt om ambitie. Dat brengt ons welzijn en geluk. En opent nieuwe wegen. Zoals wanneer je als kleine jongen ervan droomt om een voetballer als Messi te zijn en daarvoor ook het gras voor je eigen voetbalveld maait. Of zoals die al wat oudere man die ik ontmoette in The Villages. Lopen kon hij niet meer, tja, 2 cm per pas. Maar dansen lukte nog wel, elke dag om vijf uur op het stadsplein. Omdat hij dat zo graag wil. Zo graag.
Ik toon mijn ambitie graag in projecten die net wat verder gaan. Beyond Now, verder kijken dan vandaag … Projecten bij voorkeur in co-creatie en do-design met consumenten en professionele stakeholders. Om elkaar uit te dagen en te prikkelen het beste uit elkaar te halen voor het optimale resultaat. En dan nog een beetje extra. Zo is het mijn ervaring dat we met een ambitieuze aanpak veel meer kunnen bereiken. Een veel gehoorde kreet in het land van ouderenhuisvesting is “Ouderen willen niet verhuizen – want oude bomen verplaatst men niet”. Natuurlijk willen oudere mensen niet verhuizen als er niet echt iets te kiezen is. Wanneer we met elkaar wel iets bijzonders kunnen realiseren, blijken de statistieken die spreken van een zeer lage verhuisgeneigdheid onder senioren toch minder overtuigend. Ook deze groep wil zoveel mogelijk bijdragen aan de maatschappij vanuit een omgeving die hen afwisselend stimuleert, prikkelt en een warm bad levert.
Wilt u meer weten? Neem dan contact met ons op.
Het tonen van ambitie is één van de zes elementen in onze missie.
0 reacties